Dominating [ พันธะนำพา ]

เบื้องหน้าของผมตอนนี้มันคือโลกที่พังทลายไปโดยสมบูรณ์ โลกที่สงบสุขนั้นมันหายไปเเล้ว ในตอนนี้มีเพียงสงครามที่เเบ่งเเยกความเเตกต่างออกเป็นฝั่ง มีเพียงเสียงระเบิดของพลังเเละซากปรักหักพังเท่านั้น ที่อยู่ในระยะสายตาของผม

" ว่าไงหล่ะ เเชด "

" ... นาย "

" นี่เเหละโลกที่มันควรจะเป็น พวกเราอยู่ร่วมกันไม่ได้หรอก ทั้งนายเเละฉันต่างรู้ความจริงข้อนั้นดี "

" ... "

" เฮ้อ .. ไอมิตรภาพเนี่ยมันทรงพลังจริงๆด้วยเเหละ ฉันทั้งคนก็เกือบจะใจอ่อนไปเเล้วด้วยซ้ำ "

" นายมันไม่มีหัวใจให้ทำเเบบนั้นหรอกสการ์ "

" งั้นเหรอ .. ฉันก็ว่างั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้น นายจะรู้อยู่เเล้ว ถึงเเม้นายจะหนี หรือจะพูดให้ฉันกลับใจด้วยคำพูดของคิงส์อย่างนาย มันก็ไม่มีวันที่ฉันจะหยุดอีกเเล้ว "

" หยุดเรียกฉันด้วยอะไรเเบบนั้นเถอะสการ์ มันไม่มีความหมายอีกต่อไปเเล้ว ถ้าโลกที่ต้องปกป้องมันเต็มไปด้วยสงครามเเบบนี้ "

" เพราะนายมันมีของที่ไร้ประโยชน์อย่างหัวใจยังไงหล่ะ นายควรจะฆ่าฉันนะ รู้ตัวใช่ไหม "

" .. เพราะฉันพลาดที่จะทำแบบนั้นไง นายถึงทำลายโลกได้เเบบนี้ "

" งั้นก็เข้ามาเเล้วสางต่อสิ่งที่นายทำพลาดไว้สิ "

ผมที่อดทนกับคำพูดเเละการกระทำของเขาไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว ได้ตะโกนสุดเสียงเหมือนคนขาดสติ ก่อนจะเหวี่ยงหมัดสุดเเรงเกิดเข้าไปตรงหน้าของเขา ด้วยอารมณ์เเละความรู้สึกผิด

" หมัดของนายยังเเรงได้กว่านี้ "  พูดจบเขาก็ถ่มน้ำลายลงพื้น 

" เข้ามาด้วยความรู้สึกที่เห็นฉันเป็นพวกเดอร์มอร์สักที " เเล้วเขาก็เหวี่ยงหมัดที่มีประกายเเสงสีม่วงหุ้มรอบๆ เข้าที่หน้าของผม

" เฮือก !! "  ผมสะดุ้งตื่นมา พร้อมกับการหายใจที่ติดขัด ฝันเมื่อกี้มันเหมือนจริงมาก เเละชายคนนั้นก็เรียกชื่อของผม ... หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้ ... พอได้สติผมก็เห็นว่าเเม่ของผมกำลังทำสีหน้าตกใจอยู่ข้างๆเตียง

" มะ...เเม่ "

" เเม่เห็นว่าลูกทำสีหน้าเเปลกๆหน่ะ เเม่เข้ามาทำความสะอาดห้องพอดี เเต่พอเเตะตัวลูกก็ไม่ร้อน .. ไม่น่าจะเป็นไข้ ... ลูก.. ฝันถึงอะไรรึเปล่า "

" .. เเค่ฝันที่เหมือนจริงไปหน่อยหน่ะครับ " 

" โอเค.. งั้นลูกก็ไปอาบน้ำเเละลงมากินข้าวเช้านะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย "

" ครับ " 

ชื่อของผมคือเเชดเลอร์ ควอซ ผมอาศัยอยู่กับเเม่ของผมที่ไม่มีพลังพิเศษ เป็นคนส่วนน้อยในศตวรรษนี้ที่จะไม่มีพลัง นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า เพราะการระเบิดใหม่อีกครั้งของดวงอาทิตย์ทำให้ทุกคนมีการวิวัฒนาการที่เหนือจินตนาการนี้ จริงๆ มันดูไม่ ' เหนือจินตนาการ ' สำหรับผมที่เกิดในยุคนี้เท่าไหร่ เช่นพลังของผมเนี่ย หลักการทำงานมันง่ายมากเลยครับ เเค่ ' เชื่อม ' กับสิ่งต่างๆ เเต่ผมยังอายุเเค่ 14 เลยใช้ไอที่มีอยู่ไม่ค่อยชำนาญเท่าไหร่ ผมจึงทำได้เเค่เชื่อมอะไรเล็กๆน้อยๆ เช่นเชื่อมนิ้วผมกับดินสอ เปลี่ยนให้นิ้วกลายเป็นดินสอ อะไรเเบบนี้เเหละ เเต่มันก็ทำได้เเค่เชื่อมสิ่งที่สัมผัสได้เท่านั้นเเหละครับ เเถมผมยังเปลี่ยนได้เเค่ส่วนเล็กๆของร่างกายเท่านั้น มันเลยดูไร้ความเเข็งเเกร่ง เเต่ผมว่ามันก็มีประโยชน์ดีนะครับ 

" ไงเเชด "

" เท็นนนน " ผมลากเสียงยาว พร้อมวิ่งเข้าไปกอดเท็นนิสัน เพื่อนรักของผมตลอด 14 ปีที่ผ่านมา ผมเเละเขาเข้าเรียนที่เดียวกัน เท็นมีความฝันที่อยากจะเป็นคิงส์ ผมชื่นชมเขามากๆ ที่มีความฝันที่เเน่วเเน่มาตลอด ต่างกับผมที่ใช้ชีวิตอยู่ไปในเเต่ละวัน 

" เรเวนหล่ะ " อ๋อ เเละเรเวนคือเพื่อนใหม่ที่พวกผมรู้จัก เรเวนเป็นคนที่ย้ายมาอยู่ในตัวเมืองเลยไม่ค่อยรู้จักใคร เเต่เขาเป็นคนที่ตลกมากๆ พวกผมเลยชอบที่จะอยู่กับเรเวน เพราะทั้งผมเเละเท็นเองก็ไม่ใช่คนที่มีอารมณ์ขันเท่าไหร่ 

" ฉันอยู่นี่ .. เเฮก .. พวกนาย .. นี่ ... เดินกันไม่เห็นฉันเลยรึไง " เรเวนที่วิ่งเข้ามาด้วยหน้าตาที่เหนื่อยล้า พร้อมกับเหงื่อที่ไหลบริเวณคางก็พอจะเดาออกว่าเขาวิ่งมา ในมือของเขามีถุงที่ใส่กล่องเล็กอยู่ๆหลายใบ

" อ๋อ .. เเม่ฉันให้เอานี่มาฝากพวกนายอะ มันดีต่อพลังในตัว "

" สุดยอดไปเลย " ผมพูดด้วยใบหน้าตื่นเต้น เเม่ของเรเวนใจดีเสมอ มักจะทำขนมเเละอะไรหลายๆอย่างมาให้พวกเรากิน

" ... "

" ... อ๋อ.. ฉันขอโทษนะเท็น .. ฉันลืมบอกเเม่ของฉันไปหน่ะ ... เเล้วก็อยากจะเอามาให้เเชดกินด้วยเลยลืมไป.. เรื่องของนาย "
" ไม่เป็นไรหรอก .. มันไม่ใช่ความผิดนาย " เท็นตอบ  ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของเท็นนะ เเต่อาจจะไม่เข้าใจจนถึงความรู้สึกของเขาจริงๆ เท็นเป็นมนุษย์ที่มีรูปเเบบพลังต่างออกไป เพราะบรรพบุรุษของเขาเป็นชาวขั้วโลก นั่นเลยทำให้เท็นไม่ได้รับพลังจากการเกิดใหม่ของดวงอาทิตย์เท่าที่ควร พวกเขาจึงมีสิ่งที่เรียกว่าเวทย์มนต์เข้ามาเเทน เเต่มันก็ทำงานเเตกต่างไปจากพลังของพวกผมพอสมควร

" เข้าเรียนกันเถอะ "

" อะ อื้ม .. "
" ขอให้วันนี้ เเละวันข้างหน้ายังเป็นวันที่ดีนะ " 

" เช่นกันเเชด "

" เช่นกันเเชด "